Βάπτιση. Ήθη και έθιμα.


Ακόμη και σήμερα, στην Ελλάδα, διατηρούμε ήθη, έθιμα και παραδόσεις που κρατάνε από τους γονείς και τους παππούδες μας και χάνονται πολλές φορές στα βάθη του χρόνου. Είναι έθιμα συνδεδεμένα με την θρησκεία μας, εξακολουθούν να δίνουν αυτό το «ιδιαίτερο» χρώμα και ιδίως σε επαρχιακές πόλεις και χωριά τηρούνται πιστά.

Η βάπτιση του μωρού γίνεται συνήθως τον πρώτο χρόνο, μετά τις σαράντα ημέρες, γιατί διαφορετικά το παιδάκι θα είναι πλέον αρκετά μεγάλο! Η ελληνική παράδοση, ιδίως τα παλαιότερα χρόνια, ήθελε το όνομα του παιδιού να είναι από την οικογένεια του πατέρα. Άπειροι καυγάδες ακόμη και διαζύγια έχουν συμβεί για την εκλογή του ονόματος.

Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια, συνηθίζεται οι γονείς να επιλέγουν ένα όνομα άσχετο, πολλές φορές αρχαίο ελληνικό ή και δύο ονόματα, από τις δύο οικογένειες, για να αποφύγουν τους καυγάδες. Είναι πραγματικά κρίμα. Η βάπτιση είναι μία γιορτή χαράς και όχι στενοχώριας.

Στις Κυκλάδες, μετά το μυστήριο, οι γονείς και ο νονός πετάνε στην αυλή κέρματα. Όποιος βάλει στο πορτοφόλι του ένα από αυτά τα κέρματα, θα έχει πάντα γεμάτο πορτοφόλι!

Λέγεται ότι η κίνηση αυτή, συνηθιζόταν και σε άλλα μέρη της Ελλάδος, ήταν για τη μαρτυρία, δηλαδή τα μαρτυρικά, που σήμερα είναι τα σταυρουδάκια που μοιράζονται στους καλεσμένους.

Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδος, το παστέλι με μέλι και καρύδια είχε την τιμητική του. Ήταν το γλυκό που προσέφεραν μετά το μυστήριο.

Στην Κρήτη, η βάπτιση ήταν μεγάλη γιορτή για την οικογένεια και φυσικά συνοδευόταν πάντα με φαγοπότι και τις απαραίτητες μαντινάδες!

Σύμφωνα με την θρησκευτική μας παράδοση, τα βαπτιστικά ρούχα του μωρού (εσωτερικά) πρέπει να είναι λευκά, συμβολίζουν έτσι την αγνότητα, το Άγιο Πνεύμα που έλαβε το παιδάκι. Τα μαρτυρικά πρέπει να είναι ο σταυρός ή η εικόνα της Παναγίας. Τώρα υπάρχουν όμορφα βραχιολάκια με στολίδι τα μαρτυρικά.

Το λάδι με το οποίο χρίει ο ιερέας το παιδί πριν τη βάπτιση το προστατεύει από κάθε κακή ενέργεια, η δε αναμμένη λαμπάδα το βοηθάει να βλέπει όλα τα καλά έργα του Θεού.

Η κολυμπήθρα συμβολίζει την λύτρωση από το προπατορικό αμάρτημα και η τρίτη φορά που μπαίνει στο νερό συμβολίζει την τριήμερη ταφή και ανάσταση του Χριστού.

Τέλος με το Άγιο Μύρο ευχαριστούμε τον Θεό για τη σωτηρία μας και για όλα τα χαρίσματα που μας δίνει.

Σύμφωνα με την παράδοση, το πρώτο μπάνιο του μωρού πρέπει να γίνει τρεις ημέρες μετά. Το δε νερό να το αδειάσουμε στη θάλασσα ή σε μία γλάστρα.

Γνωρίζετε ότι απαγορεύεται να κόψουμε τα μαλάκια του μωρού μας πριν τη βάπτιση; Τα πρώτα του μαλάκια θα τα κόψει ο ιερέας.

Τις επόμενες τρεις συνεχόμενες Κυριακές, μετά τη βάπτιση ο νονός ή η νονά πρέπει να πάει το παιδάκι στην εκκλησία για να μεταλάβει. Τις δύο πρώτες φορές παίρνουν μαζί τη λαμπάδα στολισμένη, την τελευταία βγάζουν τα στολίδια και αφήνουν την λαμπάδα στην εκκλησία. Φυσικά η λαμπάδα πρέπει να είναι αναμμένη.

Είναι καλό, η επιλογή του ή της νονάς να γίνεται με σωστά κριτήρια που στηρίζονται σε αληθινή φιλία και συναισθήματα αμοιβαίας εμπιστοσύνης και εκτίμησης. Είναι μία σχέση που πρέπει να διαρκέσει και όχι να τελειώσει με το τέλος του μυστηρίου.

Τώρα πλέον, όλο και περισσότερες οικογένειες προτιμούν για τη βάπτιση του μικρού τους ένα μικρό ξωκλήσι σε μια όμορφη γωνιά της Αττικής, αντί για μεγάλη εκκλησία με πάρα πολλούς καλεσμένους

Comments are disabled.